L. Wittgenstein

Tractatus Logico-Philosophicus

Dünya olduğu gibi olan her şeydir.

Dünya olguların toplamıdır; şeylerin değil.

Dünya olgulara ayrılır.

Olduğu gibi olan, olgu, olgu bağlamlarının öyle olmasıdır.

Olguların tasarımları kurulur.

Tasarım, mantıksal tasarım kurma formuna tasarımlanan ile ortaklaşa sahiptir.

Olguların mantıksal tasarımı düşüncedir.

Önermede düşünce duyusal algılanabilir olarak anlatılır.

Önermenin içinde düşünce ,düşüncenin nesnesini, önerme iminin ögelerinin karşılayacağı biçimde anlatılır.

Ancak önermenin anlamı vardır; ancak önermenin bağlamında bir adın imlemi vardır.

Önerme, mantıksal uzamda bir yer belirler. Bu mantıksal yerin var oluşu, ancak ögelerinin var oluşu yolu ile sağlanır, anlamlı önermenin var oluşu yolu ile.

Uygulanmış, düşünülmüş önerme imi düşüncedir.

Düşünce anlamlı önermedir.

Önerme olgu bağlamlarının var olmasını ve var olmamasını ortaya koyar.

Önermenin anlamı olgu bağlamlarının var oluş ve var olmayış olanakları ile uyuşması ve uyuşmamasıdır.

Temel önermelerin doğruluk olanakları olgu bağlamlarının var oluş ve var olmayış olanaklarını imler.

Önerme, temel önermelerin doğruluk olanakları ile uyuşmanın ve uyuşmamanın anlatımıdır.

En genel önerme formu verilebilir. Herhangi bir im dilinin önermeleri öyle betimlenebilir ki, adların imlemleri uygun olarak seçilmiş ise, her olanaklı anlam, betimlemenin uyduğu bir simge yolu ile anlatılabilir ve betimlemenin uyduğu her simge de bir anlamı anlatabilir,

En genel önerme formunun betimlenmesinde önermenin yalnızca özsel yanı betimlenebilir, yoksa bu en genel olmaz.

Bir genel önerme formunun var olduğu formu öngörülemeyecek (yani kurulamayacak) hiçbir önermenin olmaması ile kanıtlanır. Önermenin genel formu şudur: Bu böyle böyledir.

Önerme temel önermelerin doğruluk fonksiyonudur. (Temel önerme kendi kendisinin doğruluk fonksiyonudur.)

Doğruluk fonksiyonları, diziler içinde düzenlenmeye elverişlidir. (Bu olasılık öğretisinin temelidir.)

Önermelerin yapıları birbirleri ile içsel ilişkiler içinde durur.

Bütün önermeler temel önermeler üzerindeki doğruluk işlemlerinin sonuçlarıdır.

Doğruluk işlemi doğruluk fonksiyonlarının temel önermelerden çıkarak oluşum tarzıdır.

Doğruluk işleminin özüne uygun olarak, temel önermelerden bunların doğruluk fonksiyonları hangi tarzda oluşuyor ise, doğruluk fonksiyonlarından da bir yenisi oluşur. Her doğruluk fonksiyonu, temel önermelerin doğruluk fonksiyonlarından, yeniden bir temel önerme doğruluk fonksiyonu, bir önerme yaratır. Temel önermeler üzerindeki doğruluk işlemlerinin sonuçları üzerine her doğruluk işleminin sonucu, yeniden, temel önermeler üzerindeki bir doğruluk işleminin sonucudur.

Her önerme temel önermeler üzerindeki doğruluk işlemlerinin sonucudur.

Burada “mantıksal nesneler”in, “mantıksal sabit”lerin olmadığı kendini gösterir.

Her doğruluk fonksiyonu, (~~~~~D) (ξ, ……) görülen işlemin temel önermeler üzerindeki ilerlemeli uygulanmasının bir sonucudur.

Bu işlem, sağda görülen parantez içindeki bütün önermeleri değiller; buna, o önermelerin olumsuzlanması denir.

Dilimin sınırları dünyamın sınırlarını imler.

Doğruluk fonksiyonunun genel formu şudur: [¯p, ¯ξ, O(¯ξ)],

Bu, önermenin genel formudur.

Mantığın önermeleri totolojilerdir.

Matematik mantıksal bir yöntemdir.

Matematiğin önermeleri, sözde önermeler olan, eşitliklerdir.

Mantığın araştırılması, bütün yasalılığın araştırılması demektir. Ve mantığın dışındaki her şey rastlantısaldır.

Bütün önermeler eş değerlidir.

Anlatılamayan bir yanıtın sorusu da anlatılamaz.

Gizem yoktur.

Bir soru sorulabiliyor ise yanıtlanabilir de.

Üzerine konuşulamayan konusunda susmalı.